We proberen allerlei dingen en soms werkt het niet, maar meestal wel. En indien nodig passen we het gewoon steeds een beetje aan tot het perfect voor ons werkt. Dat er allerlei regeltjes nodig zijn om onze relatie te laten werken vind ik helemaal niet erg. Het resultaat is fijn en daarbij voelt het juist heel goed als je écht samen kan werken om tot een oplossing te komen.
Wekelijks planmomentje
Wat bijvoorbeeld fantastisch werkt bij ons is ons wekelijks planmomentje op een vaste tijd in de week. Het is ontstaan vanuit onze onuitgesproken en tegenovergestelde verwachtingen als we een avondje samen thuis zijn. Michael heeft zijn me-time nodig: de tijd waarin hij weer oplaadt door alleen te zijn, bezig te zijn met zijn hobby's en zich niet hoeft in te spannen om sociaal te doen tegen mij of anderen. Tegelijkertijd heb ik juist behoefte aan het tegenovergestelde: echt even tijd samen, samen iets doen, kletsen, aandacht voor elkaar en dat het liefst met de smartphones uit. Zoals inmiddels welbekend is de term 'onuitgesproken verwachting' een dodelijke combinatie in een Asperger-relatie, omdat dat hoogstwaarschijnlijk zal uitmonden in teleurstellingen van beide kanten. Ik denk dat bij elke relatie dat nogal onhandig is om te doen, maar bij een relatie met een Aspie is het helemaal funest.
Dus plannen we tegenwoordig de week. We spreken kort door welke dagen/avonden we wel of niet samen eten en welke avonden we wel of niet samen thuis zijn. (Michael werkt op onregelmatige tijden gedurende de hele week, dus dat verschilt per week). Als bij deze 'bespreking' blijkt dat we een avond samen zijn, bekijken we vervolgens samen of Michael dan waarschijnlijk zijn me-time nodig heeft en spreken we af dat hij daar dan ook de ruimte voor krijgt die avond. Mijn behoefte aan quality-time plannen we ook in, maar dat als laatst, omdat de planning daarvan flexibel is.
Waarschijnlijk is het erg herkenbaar voor andere NT-AS koppels om alles te moeten plannen, maar misschien klinkt het voor 'normale' stellen raar of zelfs ongezond dat zoiets niet spontaan kan verlopen bij ons. Maar bedenk dan eens dat deze 5 minuten plannen per week onze relatie zo ontzettend veel makkelijker maakt. Het staat eigenlijk totaal niet in verhouding met elkaar: minimale middelen, maximaal resultaat. Ik teken ervoor!
Zolang we elk 'dingetje' in onze relatie los kunnen aanpakken, zijn de stappen goed te doen en blijft het overzichtelijk. We kunnen er over praten en samen zoeken naar een oplossing. Als die gevonden is kunnen we het gelukkig laten rusten, zodat er ook weer ruimte is om gewoon te genieten van elkaar.
Niet alles loopt op rolletjes hoor, Michael reageert nog steeds vaak buitenproportioneel driftig als een kleine opmerking verkeerd schiet bijvoorbeeld en ik krijg hem dan ook niet meer rustig om er normaal over te kunnen praten. Maar dat zijn dingen die hij zelf moet aanpakken en het werken daar aan zal wel wat tijd vergen. Ik probeer hem die ruimte te geven en zelf goed te bekijken of zijn vijandigheid in de situatie terecht is of irrationeel.
De meeste moeilijkheden zijn echter wel werkbaar te maken. Je moet elkaar alleen wel de ruimte geven en de NT'er in de relatie moet zich niet vastbijten in het idee dat alles maar vanzelf zou moeten gaan. Het is werken, maar als je het samen kan doen wordt je er alleen maar sterker van. Maar dat duurt natuurlijk wel even. Ik krijg ook veel reacties van partners die moeilijkheden hebben in hun relatie, maar die ik met de kennis van nu eigenlijk wel begrijp. Een tip voor al die partner-van's:
Ondanks dat je partner zelf wel van alles voelt, is het gewoon een feit dat Aspies zich moeilijk kunnen verplaatsen in een ander. Knoop dat in je oren en besef dat goed als partner-van. Leg hem dan ook uit hoe iets op je overkomt, want ik kan je verzekeren dat hij daar niet of nauwelijks weet van heeft en waarschijnlijk bedoelt hij zelfs iets heel anders met zijn actie dan hoe jij het ervaart.
Kijk heel goed naar jezelf, leer te voelen wat je exact voelt en breng het onder woorden. Bijvoorbeeld: Voel je je gekwetst door je partner? Waarom dan exact? Had je misschien stiekem toch bepaalde verwachtingen? Heb je die ook (letterlijk!) uitgesproken dan aan je partner? Zo niet, dan had jouw Aspie het toch ook niet kunnen weten? En zo wel, leg hem dan uit hoe je je voelt en waarom dat zo is. Leg uit hoe zijn gedrag op jou overkwam. Want dikke kans dat je partner zich daar totaal niet bewust van was.
Just because you don't see it doesn't mean it doesn't exist
Binnen onze relatie worden we volgens mij, ondanks de nog steeds vele ups en downs, wel steeds sterker. Maar wat ik wel soms nog lastig vind is de reactie van buitenaf die ontstaat doordat Michael gewoon niet goed begrepen wordt. Ik zie iets anders dan dat zij zien en dat voelt oneerlijk. Soms is dat omdat Michael niet de reactie geeft die men verwacht en men dat onterecht negatief ervaart. Maar soms is het ook juist omdat de Asperger gewoon niet altijd zichtbaar is.
Eigenlijk een rare contradictie: Michael kan inmiddels, als hij zijn uiterste best doet, in gezelschap behoorlijk gezellig en sociaal doen. Ik ben apetrots op hem als dat hem lukt en hij doet het soms zelfs zo goed dat er eigenlijk helemaal niks aan de hand lijkt. Maar dat maakt ook dat het onbegrip groter wordt van de mensen die hem alleen maar zo zien. Ik stuit dan op veel onbegrip omdat er 'niks aan de hand is, je stelt je aan' en dat vind ik toch lastig. Ik weet namelijk dat hij na die avond compleet instort en dat het beeld dat hij schept, totaal niet de dagelijkse werkelijkheid is. Ik laat de reacties van de 'buitenwereld' meestal wel weer van me afglijden, maar een kleine worsteling met die gevoelens blijft onvermijdelijk. Maar ach wat zeur ik, ik heb een vriend die keihard werkt en vecht voor onze relatie. Het mag hem dan wel meer moeite kosten dan een ander, maar dat maakt hem eigenlijk alleen maar mooier nietwaar?
Contact met 'lotgenoten'
Ik wil afsluiten met dat ik merk dat er veel behoefte is van andere NT partners die ook een relatie hebben met een Asperger, aan het uitwisselen van informatie, ervaringen en tips. Ik heb regelmatig mailcontact met verschillende vrouwen die in nagenoeg dezelfde situatie zitten en hun verhaal ook kwijt willen. Het is ontzettend fijn om er met elkaar over te praten, omdat zij een van de weinigen zijn die écht snappen hoe het is. Je snapt elkaar omdat je weet wat het is dat hun zo aantrekt in hun partner, maar je herkent ook de NT-AS-problemen in de relatie en kunt door erover te praten veel beter inzicht in krijgen.
Alle partners die mij schrijven hebben een belangrijk ding gemeen: ze houden zielsveel van hun AS-partner, willen hem beter leren begrijpen, klagen niet, maar willen zich wel begrepen voelen in hun soms moeilijke situatie en zoeken naar manieren die helpen om de relatie soepel te laten lopen. Voor iedereen die zich daarin herkent en ook behoefte heeft om te kletsen, ervaringen uit te wisselen, vragen heeft of gewoon zijn/haar verhaal kwijt wil, mag mailen altijd: ILoveAnAspie@gmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten